"It's too much," Eh, pano ba naman kasi hanggang ngayon dinadala mo padin. Hanggang ngayon nakalugmok ka jan. Ano pabang hinihintay mong bumangga sayo para matauhan ka? Ano pa bang hinihintay mo?

A Lifetime - Nothing can amount to it.

Have you felt it? That something out there robbed you of something. I used to blame that something too. Until I realized that they had taken nothing from me. They — I don’t know what “they” is, and I

Hindi pa ba ubos yan? Pigang piga na hindi ba? Hanggang ngayon ba hindi kapa nagsasawang lumingon sa kung saan saan para sa mga bagay na alam mo namang na hindi mo lubusang maiintindihan. Hanggang

Ang hirap lumangoy sa agos ng buhay sa tubig makikita mo kung saan to papunta kung hanggang saan mo lang kaya makakapaghanda sa agos na hindi pa nakikita pwedeng umahon pag pagod na pwedeng hindi na

Ang tahimik ng mundo pero ang gulo sa loob ko sulat dito, tapon doon humahalakhak ngayon, hahagulgol sa tuwing may pagkakataon Napagaralan ko nadin namang tumahan pero kahit pa tumahan na ramdam pa

"Ambigat naman ng dalahin mo Neng." Tama. Pero siguro lahat naman. Ramdam yung bigat sa babaeng nagtitinda sa may kanto namin kahit abot hanggang tenga yung ngiti niya. Araw-araw lagi niyang

Where do you stand on a war against love? But if this is the case and you are, could you? Love allows us to disagree with it but never against it. Because even if we wanted to, what can we do? When

But could we ever let go? Divertion is a friend. Maybe what we see in movies is true sort of. That even with our memories wiped up there is still something inside of us unable to forget about all of

You wanted this, right? You made it clear with those sad eyes and a smile I took a step, you stepped back. maybe this is where we end In a space of all almosts. --- Why are you asking for something

There are things I want to say to you. I still miss you. Those happy days were already far beyond my reach. I know that I should not have any thoughts about what could have been. Or wish that things

Bakit kaya ganun? Parang sumasabay sa panahon yung nararamdaman ko. Kahapon lang ganado, ngayong araw parang pinagbagsakan na naman ng buong mundo. Kahapon lang tuloy tuloy yung mga gusto mong gawin.

6:13 AM, sampung minuto na siguro akong gising. Ikot dito, ikot dun iniisip kung ano nga bang dapat gawin ngayon. Ang hirap sagutin ng mga tanong na dapat. Simulan nalang natin sa ano bang di dapat.

Nakabukas lang yung kamay ko nagiintay kung anong pwedeng gawin natin dito. Habang wala pa pinagaaralan ko kung paano pa papalawakin tong nahihirapang utak. Nagagawa padin naman niyang magisip ng mga

Kung may whiteboard man ang mundo, siguro tatlong salita lang malinaw na mababasa ko mula dito: SARILI PANGARAP SAYA Madaming salitang ang nasa ilalim. Yung iba sobrang liit hindi na mabasa. Yung iba

"lub dub lub dub" Pareparehas naman ng tunog. Kung may pagkakataon mang pakinggan ng sabay sabay malalaman mong hindi man kayang sumabay, sa ilalim ng lahat ng sapot na nakabalot, pareparehas lang

Hindi ko nadin maintindihan 'tong nararamdaman ko. Alam ko lang, nanginginig yung mga kamay ko. Parehas, kaliwa at kanan. Noong una sa hinliliit lang ng kanang kamay. Hindi ba't dapat habang