Ik schrijf dit omdat gisteren het ik jouw tranen gezien. Maar jij is de familie dat ik het niet de durf om met jij te praten.

Nou zeg ik hallo en goedemorgen zoals nicht het gebeurt. Ik verlang naar jou om dat ik wil jouw kennen maar weten niet hoe.

Jij blijft altijd dicht bij mij. Soos een kat. Niet te vaar en ook niet te naar by.

Misschien zeggen mensen dat jij klinkt te hard. Maar weet dat jij is niet voor allemaal. Jij ben net een beetje anders. Een beetje speciaal.

Kijk naar alle kunstenaars wat jouw taal spreken. Denkt net.

Vincent van Gogh het "De Sterrennacht" op gedachten in jouw worden.

En denkt net aan Rembrandt en "De Nachtwacht. "

Niet in Frans of in Spaans.

Nee, in jou worden het Annie M.G. Schmidt haar Minoes en poëzie geschreven.

Iemand, ik weet niet wie, maar iemand het gezegd dat voor enkele taal dat je spreekt je krijgt nog een ziel. Misschien is dit een beetje van een overdrijving maar ik denkt daar is waarheid in zijn woorden.

En de ziel die je mij gaf is prachtig. Mijn lief ben niet dezelfde as jij niet daar bent.

Weten jij wat mijn lieveling Nederlandse worden bent? Nee? Dan laat mij voor jou vertellen. Ik hou van de word "glimlach." In Engels is dit iets zoals "shining laughter. " Maar dit bedoel net een "smile." Denkt jij niet dat is echt prachtig?

Het is nu donker.

De maan is schitterend en de man in de maan gaf me een knipoogje.

Hij weet iets dat ik ken nog niet.

Misschien hebt ik lief voor jou.