This is a story about a teacher (master) and his disciple.
In schola est discipulus. Discipulus magistrem exspectat. Magister advenit. "Salve, magister." Discipulus magistrem salutat. "Salve, discipule." Magister discipulum salutat.
They enter the class, and the student sits while the teacher stands.
Magister et discipulus scholam intrant. Magister ante mensam stat. "Sede in sella" imperat magister. Discipulus sedet in sella. Magister stat. Discipulus sedet.
The teacher asks his disciple to write in his tablet. But the student spells the word wrong, and is reprehended by his teacher.
"Sume," inquit magister "tabulam et scribe." Discipulus tabulam sumit. "Scribe unus, duo, et tres." Discipulus scribit "unu, duo, tre." Rectene scribit? Immo, prave scribit discipulus. "Quid? Prave scribis!" magister discipulum reprehendit.
Optime scripsisti! Valde mihi placet novas scripturas hic videre.
Me quoque delectavit hoc legere :) Num "Familiam Romanam" legis?
@Keijo gratias. Legendus tuus me delectat. @Erich Ita est. Nunc scribo ut tirones latinam doceam. Aut docere volo. Ut videtur hic, male habeo artem grammaticam.
Lego sed nondum perlego, Erich. Male intellexi coniunctivum. Ergo non progredi possum. Hoc tempore saepe multo scribo (exercitia non mihi placent). Et hic apud journaly scribo inter sodales.