Zanim powiem o temacie tego tekstu, istotnym jest, żebym powiedział, że mam momenty, w których bardzo interesuję się konkretnym językiem. Przez godziny wyszukuję informacji o fonetyce, gramatyce i aspektach społecznych tego języka. Kilka dni temu, interesowałem się językiem czeczeńskim. Tym językiem mówi się głównie na terenie Republiki Czeczenii, która znajduje się w Kaukazie Północnym i jest częścią Federacji Rosyjskiej. Myślę, że najbardziej znaną cechą tego języka, poza ergatywnośią, jest przytłaczająca liczba spółgłosek, które zawierają dźwięki ejektywne.

Z powodu swojej ciekawości, chciałem coś napisać w swoim zeszycie „losowych rzeczy“ w tym języku. Lubię pisać złożone zdania, a nie proste, takie jak do codziennego użytku. W końcu przyszedł mi do głowy tekst ślubowania przy przywódcy czeczeńskiej republiki. Zajrzałem na Wikipedię, do artykułu o Czeczenii, aby dowiedzieć się, gdzie powinienem szukać tekstu ślubowania. Niczego nie znajdowałem, więc zajrzałem na oficjalne strone instytucji republiki. Na stronie internetowej parlamentu, dowiedziałem się, że ślubowanie znajduje się w artykule 66 konstytucji Czeczeńskiej Republiki. Znalazłem wersję w języku rosyjskim i teraz musiałem znaleźć wersję w języku czeczeńskim.

Podsumowując: nie mogłem tego nigdzie znaleźć. Powiem raz jeszcze: nie mogłem znaleźć ustawy zasadniczej Republiki w najczęściej używanym w tym państwie języku! Wszystkie institucje Republiki miały strony tylko w języku rosyjskim. Jako osoba, który interesuje się sprawami językoznawczami mniejszości i je studiuje na uniwersytecie, myślę, że to całkowicie absurdalne. Kontaktowanie się z instytucjami państwa powinno być fundamentalnym prawem każdego człowieka.

Spędziłem dużo czasu szukając wersji konstytucji w języku czeczeński, ale nie jej znaleźć. Jednak znalazałem coś interesującego. Podczas gdy grzebałem na stronie rządu czeczeńskiego, znalazałem akt prawny, w którym jeden z artykułów brzmi następująco: "język jest podstawą i sposobem uosobienia i rozwoju narodowej kultury." To było dla mnie taką gorzką ironią, ale też zrozumiałą. Jeden z najbardziej pospolitych środków używanych przez rządy, które dążą do kulturowego homogenizowania, jest ograniczenie użycia regionalnych języków. Zamiast wpadać w nacjonalizm lub naiwny utylitaryzm, powinniśmy pielęgnować i cenić sobie językoznawczą różnorodność naszych krajów.