Το Τρένο
Greek

Το Τρένο

by

fiction
mystery
memories

Τελικά, κατάφερε να κοιμάται. Ήταν περίπου δέκα ώρες από που το τρένο έχει φύγει τον σταθμό της, και τώρα τα νεύρα της ηρέμησαν αρκετά. Σιγά, σιγά τα ματιά της έκλεισαν ενώ τη θολούρα το σκούρο τοπίο ορμούσε από το παράθυρο της. 

Εκείνες τις δεκές ώρες, είχε σκεφτεί πολύ. Σκέφτηκε από την ζωή της και όλα αυτά που δεν πήρε μαζί την. Εκείνο το σπιτάκι της ωραίο, στολισμένο με τα στεφάνια, τα επίχρυσα γράμματα σε κάδρα, τα πολυχρώματα φορέματα που φορούσε. Δεν ήταν ότι δεν ήθελε να εκτιμάει αυτά τα στεφάνια, να διαβάζει ξανά τις επαινετικές λέξεις από τα γράμματα, να ντύνεται μια άλλη φορά για τον ρολό που ήξερε τόσο πολύ. Είναι μόνο ότι δεν νιώθει όλα αυτά τόσο κοντά όπως ήταν πριν, δεν ήταν τόσο σημαντικά τώρα την ζωή της. Τα στεφάνια της φαίνονται σαν βάρκες στο ένα λιμάνι, λαμπερά από τον ήλιος, αλλά καταπίνονται από όλα το γαλάζιο γύρο.

Τι την περιμένει στον προορισμό της; Διάλεξε μια πόλη πού κάνεις θα την ξέρει. Πού ούτε τα κτίρια ή την γλώσσα είναι γνωστοί. Το τρένο προχωρούσε μέσα στην βελούδινη νύχτα.

~~~~~~~~~~

[Τραγούδι: Άννα Βίσση, 'Τρένο' (φυσικά!)]

[Φωτογραφία: Έκτωρ Δούκας (1885 - 1969), Το Ηλιοβασίλεμα πάνω στην Αθήνα]

0