Laatst heb ik seizoen 7 van "Love is Blind" op Netlix bekeken, en oh boy ik heb zoveel daarover te zeggen...

Hoe het werkt: de eerste paar afleveringen zitten de cast in de "pods". Hier praten ze met elkaar (de mannen met de vrouwen) door een muur. Ze zijn allemaal op zoek naar de échte liefde zonder elkaar te zien en ze moeten verloofd worden na een week of zo in de "pods". Daarna gaan ze samen op vakantie dan wonen ze samen voor ~3 weken voordat ze of moeten trouwen of het uit moeten maken.

De vraag

In de pods vragen ze vaak tegen elkaar "waarom heb je gekozen om hier bij "Love is Blind" te komen?". De meeste mensen zeggen iets zoals "ja, nou ik ben klaar voor het huwelijk, ik wil een echte partner, ik wil kinderen heben" enz, maar volgens mij is dat een beetje egoïstisch want heel veel van deze mensen zijn echt niet klaar voor het huwelijk (gewoon mijn mening). Die mensen zijn gefocuseerd alleen op zichzelf en wat zíj willen krijgen van een relatie en ze denken niet na wat zij aan een partner kunnen geven, wat zij brengen naar de tafel eigenlijk. Maar ja, dit is reality-tv, dus dit is de soort mensen die dit soort ding wilt doen. En dat is niet te zeggen dat ze allemaal zó zijn, want er zijn wel eigenlijk mensen die daar zijn met goede intenties, maar gewoon heel veel daarvan wel.

Maar voor de zelfbewuster mensen vind ik dit dan de betere (innerlijke) vraag:

Wanneer ben je klaar voor een relatie?

Mijn mening (met betrekking tot "Love is Blind")

Volgens mij is het een beetje moeilijk om het heel zeker te weten, en het haangt ook af van wat je eigenlijk zoekt. Als je het huwelijk zoekt dan moet je het zeker weten dat je echt een goede partner kunt zijn. Volgens mij, bij de meest succesvolle relaties, proberen beide partners hun 100% te geven.

Een serieuze relatie is niet altijd 50/50 - sommige weken is het 60/40 of misschien 90/10 en jij moet meer geven dan je partner om die te helpen, en dan andere weken is het het tegenovergesteld en je partner doet meer om jou te helpen. Heel veel mensen op dit soort programma zijn niet klaar om alles naar de relatie te geven. En ik meen niet alleen de erge dingen in het leven, maar ook de gewone, daagelijkse dingen. Als je niet bereid bent om het eten te koken, of het keuken en de badkamer schoon te maken, dan is dat een soort rode vlag voor mij dat je niet klaar bent voor en serieuze relatie. Dat zijn de makkelijke dingen... als je dat niet kan doen voor je partner (vooral als die heeft het aan jou gevraagd) dan hoe weet die dat je de moeilijker dingen kan doen? En ja, soms heeft wat mensen gewoon niet zoveel ervaring met dat soort ding en oké, prima, maar je moet dan bereid bent om die dingen te leren.

Het andere grote probleem dat ik zie is mensen die emotioneel niet klaar zijn voor dit soort relatie. Sommige van deze mensen doen me denken aan mijn klasgenoten op de middelbare school. Ze zijn een beetje onvolwassen, ze worden defensief met ruzies, ze zijn een beetje passief-agressief, ze zijn niet totaal duidelijk over wat ze willen en worden boos op hun partner zonder uitleg, enz. Ik vind de gezonde communicatie echt héél belangrijk!! Hoe kan je zoiets als een gezond, duurzaam huwelijk bouwen als je je net als een puber gedracht?

Er zijn natuurlijk elk seizoen een paar mensen/koppels die ik echt geweldig vind, en ik hoop dat die mensen de liefde van hun leven vinden en dat ze echt heel gelukkig zijn maar ja, er zijn ook heel veel mensen die (volgens mij) eerst een beetje meer innerlijke werk moeten doen voordat ze klaar voor het huwelijk zijn.