Schrijf over een dag waarop je iets onverwachts vindt tijdens een wandeling in je buurt. Wat vind je, en hoe verandert dit je dag?
Een paar dagen geleden,wandelde ik door het park. Toen ik om het kleine vijver kwam, merkte ik een grote knuffel op de grond liggen. Misschien dat was niet te gek, hé? Het klonk redelijk dat een kind zijn knuffel had verloren. Echter, deze dag had ik geen kinderen rond het park gezien. Ik besliste de knuffel op te pikken. De knuffel lag nu op een houten bank en het zat een beetje verdrietig uit. Hoe kon ik z'n schattige leeuw pluche achterlaten? Ik bleef daar tot de avond aan het denken...
Maar het oplossing was klaar van het beginnen! Ik moest deze knuffel mee gebracht! Dan zag ik een witte etiket dat had een telefoonummer opgeschreven. Ik belde het nummer aan. Geen antwoord. Ik belde nog eens, stilte. De derde keer, er was een mysterieuze stem spreken.
-"Hoi...", zei het stem, ''Wie ben je?''
-"Nou... ik heb jouw knuffel op het park gevonden, een grote leeuw. Weet je iets erover?''
-''Een verloren knuffel zeg je? Nee, deze is niet van mijn, jongen. Maar, waar heb je mijn nummer gevonden?''
Nu, dat was een verassing. Waarom had de pluchen leeuw deze etiket? Met wie sprak ik dan?
-''Goh, sorry meneer. Misschien heb ik het verkeerde nummer gebeld. De pluchte leeuw heeft het op...''
-''Geen probleem, succes met jouw zoektoch voor de eigenaar.''
Dat was echt onverwacht. Wat moest ik nou doen? Ik keek naar de leeuw voor nog een paar minuten. Dan ineens...
-Hoi meneer. Deze is mijn knuffel. Kan ik hem terugkrijgen?
-Sorry? Is het waar? Zojuist heb ik dit nummer gebeld maar ik kreeg geen informatie vandaar. Als je de eigenaar bent, je kunt hem hebben natuurlijk.
Het meisje dat voor me stoond, lachte zachtig.
-Alles is goed, meneer. Deze knuffel is duidelijk van mij, geen zorgen. Bedankt dat je er naar omkijkt! Ik zal het niet vergeten!
Het meisje liep vlug weg zonder me terugkijken. Ik voelde me echt verbijsterd. Wat een gekke dag! Ik wilde alleen een wandeling krijgen!
-SchrijfjeKonijntje
