Ba é mo bhreithlá an deireadh seachtaine seo caite. Nuair a fiafraíodh díom cad ba mhian liom a dhéanamh dúirt mé gur mhaith liom dul áit éigin. Chuamar go dtí an baile turasóireachta Richmond. Tá go leor sean-thithe agus foirgnimh ag Richmond. Tá ceann de na droichid is sine san Astráil aige, a thóg príosúnaigh i 1825. "Convicts" a tugadh ar na príosúnaigh. Amanna brónach ab ea iad sin. Na laethanta seo tá an baile líonta le siopaí ceardaíochta, caiféanna, teach tábhairne agus roinnt áiseanna. Ach na praghsanna! Tá sé an-daor. Seans go gcosnódh waffle A$18 nó píosa cáca A$12 ort. Chosnódh ocht gcinn de muiríní agus sceallóga A$30 ort. Bhí a fhios agam gurb é mo bhreithlá a bhí ann ach tá roinnt Albanach i mo chuid fola. Ní raibh mé ag iarraidh orainn na praghsanna sin a íoc. Cinnte nach bhfuil! D’fhéadfainn leabhair teanga a cheannach ar an airgead sin! Mar sin chuamar go dtí an bácús ina áit. Shuigh muid amuigh faoin ngrian. Bhí páistí ag súgradh ann. Shuigh dhá mhadra go géilliúil ar chosa a n-úinéirí. Bhí crann mór líomóide ag bealach isteach an chlós. Dúirt sé "Ná pioc na liomóidí." Thugamar cuairt ar chairde ar an mbealach abhaile. Lá breá amuigh a bhí ann. Cheannaigh mé leabhar teanga iasachta nuair a tháinig mé abhaile. Bhlais sé chomh maith :)