Την προηγούμενη εβδομάδα είχα την ευκαιρία να δω από κοντά δύο άτομα που είναι εξαιρετικά σημαντικά για μένα και που τα αγαπάω πάρα πολύ.

Ήρθανε στην Ελλάδα η μικρή μου αδερφή και η μητέρα μου. Αυτό ήταν κάτι σπουδαίο επειδή έιχαμε πολύ καιρό να βρεθουμε η μάνα μου και εγώ. Η αδερφή μου ξεκίνησε να έρχεται στην Ελλάδα λίγο πιο συχνά μετά από πολύ καιρό, και χαίρομαι πολύ για αυτό. Από την άλλη πλευρά, ντρέπομαι λίγο να πω πόσον καιρό έχουμε περάσει η μαμά μου και εγώ χωριστά. Ας το πούμε έτσι - ότι πολύς καιρος έχει περάσει από τη τελευταία φορά που είδα την μαμά μου. Για αυτό, ήταν πολύ ωραίο που ήμασταν μαζί. Αχ και τι γλυκιά επανένωση ήταν! Νόμιζα ότι θα ήταν γεμάτη δάκρυα , αλλά δεν ήταν έτσι... Όταν σκεφτόμουν αυτήν τη συγκεκρίμενη στιγμή τις προηγούμενες μέρες, έκλαιγα. Αλλά, νομίζω ότι δεν είχα και άλλα δάκρυα όταν έφτασε η μέρα τελικά. Και ίσως ήταν το ίδιο για την μητέρα μου. Μου έδωσε μία μεγάλη, σφιχτή, τρυφερή αγκαλιά, και φάνηκε σαν να ξεκίνησε να κλείνει το κενό μεταξύ μας

Περάσαμε πολύ ωραία, παρόλο που το ταξίδι τους δεν ητάν πολύ μεγάλο. Κάναμε μικρές εκδρομές. Χαλαρώσαμε στο σπιτάκι που έμεναν, με την φανταστική θέα της θάλασσας. 'Ηπιαμε και φάγαμε σπιτικά ντολμαδάκια στη βεράντα. Επισκεφτήκαμε τους αρχαιλογικoύς χώρους της Αθήνας. Πήγαμε στην Εύβοια και περάσαμε μια φοβερή μέρα σε μια ησυχή παραλία, μόνες μας, και μετά φάγαμε σε ένα ταβερνάκι πάλι με μια εκπληκτική θέα. Το φαγητό ήταν τέλειο. Στο γυρισμό, απολαμβάναμε το ηλιοβασίλεμα άπο το πλοίο. Δεν μπορούσα να ζητήσω περισσότερα.