Ik heb altijd van katten gehouden. Dit komt waarschijnlijk omdat ik bijna altijd heb gewoond met katten—de enige uitzondering was min of meer 8 jaar geleden nadat de laatste kat die mijn moeder had gehad voordat ik geboren was jammer genoeg sterfde, en voordat we twee nieuwe katten kregen. Dus ik ben gewend aan de aanwezigheid van katten. Het gaat waarschijnlijk een beetje raar voelen om naar universiteit te gaan in Nederland in een paar maanden en zonder katten te wonen want dit gaat slechts de tweede keer van mijn leven zijn om te wonen zonder katten (en natuurlijk want ik ga alleen wonen in een andere land duizenden kilometers ver van thuis).

Tegenwoordig hebben mijn gezin en ik vier katten: één die we kregen bijna een decennia geleden, één misschien een jaar ofzo na de eerste, en twee bijna precies één jaar geleden die uit hetzelfde nest kwamen. Die zijn natuurlijk de meest actieve en opgewekte van onze vier katten omdat ze nog zo jong zijn—ze hebben minder dan anderhalf jaar.

De reden waarom we altijd katten hebben gehad als een gezin is omdat mijn moeder had drie katten voordat ze mijn vader ontmoet, en ze besliste dat ze altijd katten wilde hebben in haar huis. We gaan geen nieuwe katten krijgen voor een lange tijd want vier is al bijna te veel, en alhoewel mijn moeder van katten houdt, wil ze ook niet 'de gekke kattenvrouw' worden, voor haar eigen mentale gezondheid.

Wanneer we een nieuwe kat zouden krijgen was er gewoonlijk een probleem tussen de nieuwe katten en de oude katten—gewoon niets te groot of moeilijk op te lossen, vooral met de inzichten van mijn moeder. In feit doet ze de meeste van het werk om de katten in leven en blij te houden, maar wij allemaal helpen met bepaalde taken, zoals de katten voeden of met hem te spelen.

Ik weet dat ik zeer gelukkig ben om zoveel katten te hebben, en ik ben blij dat mijn moeder zoveel van katten houdt omdat anders zou mijn gezin hoogstwaarschijlijk geen huisdieren hebben.