Μια μέρα, περπατούσα με το σκυλάκι μου, την Πεπίτα. Πολύ συχνά πηγαίνουμε σε μια ψαροταβέρνα, η οποία είναι στο τέλος του μονοπατιού. 'Οπως συνήθως, γυρήσαμε εκεί και πηγαίναμε σπίτι. Παρατήρησα έναν άντρα να τρέχει με τον πολύ μελάλο του σκύλο του. Αλλά, όταν κοίταξα πιο προσεκτικά, είδα ότι το τρέξιμο δεν ήταν ακριβώς αθλητικό. Ήταν σαν να έτρεχε λίγο περίεργα ο άντρας και ίσως δεν μπορούσε να κρατήσει τον σκύλο του υπό έλεγχο.

Πριν το καταλάβω, όμως, ήταν ξαφνικά δίπλα μας και το σκυλάκι μου, που πιστεύει ότι πρέπει να χαιρετήσει κάθε σκύλο με υπερβολικό ενθουσιασμό, ήθελε να παίξει αμέσως. Την κράτησα κοντά γιατί δεν ήμουν σίγουρη για τον μεγάλο σκύλο. Ο τύπος είπε κάτι σαν, "Ας τους, θέλω ένα διάλλειμα.." Εντάξει, σκέφτικα, κα συνεχίσαμε να περπατάμε.

Μιλήσαμε λίγο, και στην αρχή μου φάνηκε σαν τη τυπική κουβέντα που έχω κάνει με άλλα άτομα όποτε οι σκύλοι μας πιέσουν να γνωριστούμε. Αλλά, όταν έμαθε ότι είμαι ξένη, κάτι άλλαξε. Μου είπε ότι ήταν από τη Γαλλία και θα φύγει είτε άυριο η μεθάριο.

Τώρα η Πεπίτα είχε ηρεμήσει αρκετά και περπατήσαμε κανονικά, αλλά ο άλλος σκύλος άρχιζε να τραβάει περισσότερα, επειδή μας πλησίαζε μια παρέα. Σε αφτή τη στιγμή, μου λέει, "'Ελα, θες να περάσουμε τη νύχτα μαζί· Η τελευταία μου είναι." Μπορούσα να μοιραστώ αλκοόλ τώρα. Δεν θυμάμαι αν μίλησα στα άγγλικα η στα ελλήνικα τότε, αλλά αρνήθηκα, και πήρα την ευκαιρία να στρίψω αριστερά από το μονοπάτι. Αυτός και ο σκύλους του ήταν αποσχολημένοι με την παρέα, και ένιωσα ανακούφιση να φύγω. 'Εμεινα στο δρώμο και θα ήμουν σπίτι μέσα σε 5 λεπτά.

2-3 λεπτά περάσανε και άκουσα κάτι. 'Ηταν κάποιος που φώναξε. Σε εμένα. Φώναξε να περιμένο. Ήταν ο τύπος, και έιχε τρέξει μέχρι το επόμενο δρώμο για να με πιάσει. "Γιατί έφυγες; Περίμενε!," μου φώναξε θυμομένα, "Δεν θες να είμαστε μαζί;" Τώρα τα μάτια του ήταν λίγο τρελά. Δεν τον απάντησα. Ευτυχός σταμάτησε να τρέχει, και στάθηκε εκεί, απλά φωνάζοντας κάθως συνέχησα.

'Εβγαλα το κινιτό μου και πήρε τον γιο μου να έρθει έξω. Πήρα μια διαφορετική διάδρομή σπίτι για να μην δει που μένω. 'Ειπα στα παιδιά μου τι έγηνε όταν έφτασα. Ευτυχός, μετά απο εκείνη την μέρα, δεν τον ξαναείδα ποτέ.