เราเป็นคนคิดมาก

จริงๆหลายคนอาจคิดว่ามองจากดาวอังคารก็รู้

แต่มากขนาดไหนหน่ะเหรอ ..

เวลามีเรื่องอะไรติดค้างในใจ เราจะคิดวน

และปล่อยให้ตัวเองรู้สึกอะไรก็ได้ที่เกิดขึ้นอยู่ ณ ตอนนั้น

ผิดหวังเหรอ - ได้เลยแกผิดหวังได้ แกไม่ได้เก่งไปซะทุกอย่าง

เสียใจเหรอ - ได้เลยแกเสียใจได้ แกทำดีที่สุดแล้ว

สับสนเหรอ - ได้เลยแกสับสนได้ ไม่มีใครรู้อนาคต แกยังไม่รู้จักตัวเองมากขนาดนั้นเลยด้วยซ้ำ

สุดท้ายเราหลุดออกมาได้ด้วยการปล่อยให้ตัวเองคิดจนพอใจ แล้วมันจะผ่านไป

ไม่ลืม แต่ไม่ส่งผลกับเราแล้ว

ก็แค่ เหมือนคนรู้จักคนหนึ่งที่เดินผ่านมา

พยักหน้าทักทายกัน แล้วก็สวนกันไป

เสียเวลามากหน่อย

ถ้าไม่สนใจอาจหลบไปได้สักพัก แต่มันจะกลับมาใหม่อยู่ดี

โดยเฉพาะความเสียดาย

ความเสียดายนี่เจ็บนะ

เพราะมันมักจะเป็นเหตุการณ์ในอดีต ที่เราคิดว่าสามารถทำอะไรต่างจากเดิมได้ แล้วผลลัพธ์จะเปลี่ยน

แต่ไม่ สุดท้ายมันไม่เปลี่ยน

เพราะเรากลับไปเปลี่ยนสิ่งที่เราตัดสินใจไปแล้วไม่ได้

ก็เหมือนเวลาที่โรงเรียนติดแอร์หลังจากเราเรียนจบนั่นแหละ

เสียดายไปก็เท่านั้น เราทำอะไรไม่ได้หรอก

มันเป็นอดีตไปแล้ว เรากลับไปไม่ได้แล้ว

แล้วยังไงต่อ ?

ถ้าเมื่อไหร่ที่รู้สึกเสียดาย

เราจะเรียนรู้มัน เข้าใจมัน แล้วเตรียมพร้อมสำหรับการตัดสินใจใหม่ในอนาคต

ผลลัพธ์ของเหตุการณ์หนึ่ง อาจเป็นจุดเริ่มต้นของอีกหลายเหตุการณ์ในอนาคต

เราไม่ได้ชอบตัวเองทุกวันหรอก

เราแค่ยอมรับมัน

คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

จะไม่ชอบบ้างก็ได้ เราก็มนุษย์คนหนึ่ง

บางทีคิดก่อนแล้วแต่ก็ยังพลาด

อดีตก็คืออดีต | เราแค่เลือกได้ว่าไม่ชอบแล้วจะทำยังไงให้ต่างจากเดิมในครั้งถัดไป

ทำได้แค่นั้น

___________

#flynnonJournaly

#flynnatory

03/03/22

6.30 p.m.