Джіхэй чаму-то думала, што Лара выглядзела іншая, але не была зусім уверенна. Калі яны былі дастаткова далёка ад Хоуп і Павля, Джі-хэй павярнула к Ларе, гаворя так:

-- Я не хацела гэта спытаць, калі Хоуп магла быць услыхаць, так што-

-- Чаму?

-- ...Таму што мое пытанне так: ты думаешь, што Хоуп гэта рабыла? Яна не была у комнату з намі, ды гэта была *яна*, хто обнаружыла цела. Ніхто яшче тут, па-мойму, вінават.

маўчла за некаторыя хвілінкі, а тады адказала.

-- Не, гэта не Хоуп. Я... ведаю, што ты з ёю ёсць праблемі, але яна ніхто не убіла.

-- Э? Як ты ведаеш?

-- Ты глядзела на яе раней, так? Яе адзенне так як і раней. Калі там столькі крывь... ну. Ты разумееш, ці не так?

Адразу Джі-хэй паняла, што пра Лара выглядзела іншым.

-- Гэты ты!

-- Што?

-- Ты паспрабавала убіць тая бедная жанчына! Я не ведала да таго, як ты-

паствіла свая рука на яе рот і цягнула яе у той самы калідору, дзе яны былі раней ў вечарам.

-- Я не хацела гэта рабіць, яна казала, -- але цяпер, здаецца, выбара няма.

Джі-хэй чула гук, *знакомы* гук, падобны на трескаванне маланкі. Безумоўна, геэта здарылся. Безумоўна.

-- Не крычай, Лара прашаптала, трымая нож к яе шыя, -- ніхто не будзе табе спасаць.