Uilson xanım üçün böyük bir gün idi. O, əmək haqqınını təzəcə almışdı. Onun ilk velosipedi almağa yolda idi. Kasıb ailədə böyütmüşdü. Ona yeni velosiped almağa onların imkanı (imkanları?) yox idi. O, artıq 30 yaşı var idi. Yaxşı işi və iki öz uşağı var idi. O, onlara velosiped sürməyi öyrətmək istəyirdi. Ancaq əvvəldən özünü öyrənməli idi. Velosiped mağazasından böyük mavi bir velosipedi seçdi. İndi məşq etmək vaxtı idi. Velosipeddəki ilk günü dəhşətli idi. "Bunun necə göründüyündən daha çox çətindir!" deyə qışqırdı. Dəfələrlə yıxıldıqdan sonra Uilson xanım öyrəşdi (öyrəndi?). O, iftixar (fəxr?) hissi duydu. "Uşaqlarıma öyrədəcəyimi səbirsizliklə gözləyirəm," dedi.

Bu ingiliscə mətndən istifadə edilib:

It was a big day for Ms. Wilson. She had just gotten her paycheck. She was on her way to buy her first bicycle. Ms. Wilson grew up in a poor family. They could never afford to buy her a bicycle. Ms. Wilson was now 30 years old. She had a good job and two children of her own. She wanted to teach them how to ride a bike. But first, she had to learn herself. She chose a big blue bike from the bicycle store. Now, it was time to practice. Her first day on the bike was terrible. "This is so much harder than it looks!" she yelled. After many, many falls, Ms. Wilson got it down. She felt very proud. "I can't wait to teach my kids now," she said.