Ken je het gevoel, wanneer je een stad verlaat en dan bang bent dat je vrienden ineens geen vrienden meer zijn? Ik verhuis veel, ik hou van een nomadisch bestaan, ik ben een nomade in hart en nieren - en begrijp het veel te goed. Als ik op één plek blijf, voel ik me rusteloos, als of iets mis gaat. Hoewel ik niet bang ben, in een nieuwe stad aan te komen, en ook niet bang ben nieuwe mensen te ontmoeten ondanks ik een introvert persoon ben. Maar ik ben bang dan weer te vertrekken en mensen te verliezen, die zo'n leven niet kennen en de fysieke nabijheid nodig hebben. Gelukkig ben ik met de jaren beter geworden mensen te vinden die zo werken als ik. Die zelf graag verhuizen, en we elkaar ergens op die aardbol dan weer zien. Dat maakt me heel gelukkig. En een lief persoon, die met mij samen de wereld rondtrekt en net zo gek is :)