Ихэнх хүмүүс баярын өдѳрт тун дуртай гэж би бодож байна. Би урьд нь бас ингэдэг байсан. Хүүхэд байхдаа дандаа Зул сарын баяр хүртэл үлдсэн өдрүүдийг тоолдож, их бэлэн хүлээж авахыг тэсэн ядан хүлээдэг байсан. Хүүхдийн хувьд, Зул саырн баярын уур амьсгал ид шидтэй байна. Би заримдаа "Её, дахиад хүүхдийн насанд буцаж чадаж ч болоосой" гэж боддог. Хүн насанд хүрээд ажилд ороод бүгдийг өөрчилдөг. Арван хоёрдугаар сар бол бүтэн жилийн дотор хамгийн завгүй хамгийн стресстэй нэг сар юм. Их сургуулийн оюутнууд маань шалгалт өгөхөөс гадна, эмэнлэгийн ажил бас завгүй байдаг. Гэхдээ энэ бүгд биш. Найз нарыг маань надаас байнгаа "Чи бүх бэлгүүдээ худалдаж авав уу" гэж асуух нь жоохон ядаргаатай байдаг. Би төлөвлөлт хийхдээ сайн биш, бэлэг мэлэг дандаа Зул сарын баярын өмнөх нэг хоёр өдөрт хот руу хар хурдаараа гуйж авахаар явдаг юм. Илүү их шалтгаан бий! Би баярын өдөрт үеэр ихэвчлэн ганцаараа хоол хийх хэрэгтэй, ягаад гэвэл миний гэр бүлийнхэн бараг л ижил уйтгартай амтгүй швейцар хоол бэлгтэх хандлагатай байдаг: Fondue Chinoise. Энэ хоол халуун тогоотой төстэй ч, миний хувьд огт амттай биш. Сүүлийн нэг шалтгаан бол хүн бүрт маш их хүлээлт байна. Миний ээж цаг үргэлж Зул сарын баяр төгс болно гэж найдаж байна, гэхдээ энэ амьдралд төгс зүйл огт байдаггүй гэж бодож байна, тийм учраас бид өдөр бүр өдрөө аль болох сайхан өнгөрөөхийг хичээх хэрэгтэй байна. Миний гомдолыг уншаад тоогүй алдааг засаад баярлалаа!